Rockstar i nasza słodko-gorzka historia miłosna.

Dzisiaj opowiem Wam, dlaczego ze studiem Rockstar Games łączy mnie love&hate relationship. To twórcy gier kontrowersyjnych, ale nie narkotyki, mafie, broń ani przemoc skłoniły mnie do dzisiejszego tekstu.

           

                W zasadzie skłamałam powyżej – będzie o przemocy. Tylko, że niemądrym jest, aby przemoc twórcą serii GTA wytykać, bo o ile seria jest wspaniałą grą, to właśnie na tej przemocy jest zbudowana i bez niej nie byłaby tym samym. Ale do rzeczy.

                Trzeba to przyznać, jesteśmy nerdami, my, czyli Pralnia. Lubimy „marnować” czas przy konsoli, przy PC, ot – takie życie. Jak wielu graczy, seria GTA, mimo przemocy, seksizmu, narkotyków, broni, morderstw – jest przez nas bardzo lubiana. Mimo to, postanowiłam, że poruszę temat, który raczej mało poruszony został w Polsce.

                Dotyczy on 2008 roku, kiedy to w końcu wyszło oczekiwane Grand Theft Auto IV. Wtedy wszystko zaczęło w mojej głowie kotłować.

                Pamiętam, że grając jeszcze w San Andreas podzieliłam się z drugą częścią (nieistniejącej jeszcze wtedy) Pralni, że podoba mi się fakt, iż mimo ogromu przemocy, są z niej wyłączeni tzw. bezbronni. Tak, możemy ludzi zabijać, rozjeżdżać, również niewinnych cywilów ale wśród nich nie zobaczymy dzieci, ciężarnych czy zwierząt. Do czasu.

                Wszystko zmieniło się właśnie w roku 2008, kiedy to dostaliśmy poboczne zadanie, aby w mieście Liberty City ustrzelić 200 gołębi. Jest to zadanie poboczne, nie wymagane jest ono od nas aby dokończyć wątek główny gry, niestety bez tego nie ukończymy gry w 100% i nie odblokujemy osiągnięcia. Grę przeszłam, gołębi nie zestrzeliłam, pozostał pewien niesmak.

                Pogłębił się on w roku 2010, kiedy to dowiadując się, że w międzyczasie powstawania kolejnej odsłony serii, wychodzi nowa gra twórców GTA osadzona na dzikim zachodzie – czym prędzej odpaliłam konsolę z dyskiem Red Dead Redemption. Wiedziałam, że to dziki zachód, zdawałam sobie sprawę, że będą tam konie, które również prawdopodobnie będą mogły umrzeć w wyniku bitwy – realia gry, I get it.

                Ale gry nie przeszłam, ciężko powiedzieć, że nawet zaczęłam. Pojawia się bardzo prędko, na samym początku misja, w której musimy zestrzelić króliki. W tym momencie wyłączyłam grę po raz pierwszy. Próbowałyśmy jednak brnąć, nawet z takim tłumaczeniem, gdyż to przecież na pewno dobra pozycja, w końcu Rockstar ją wydał. Dalej zaś ma się kojoty, nie pamiętam z czym dalej można było się spotkać, ale ja już osobiście dalej nie zmuszałam się do grania w tę pozycję. Uznajcie, że jestem głupia, ale gram dla przyjemności, a mi to przyjemności nie sprawiało.

                Nie zrozumcie mnie źle, tłumaczę od razu – wiem, że to piksele, absolutnie zdaję sobie sprawę z tego, co jest fikcją, fantazją twórców. Również, jako osoba silnie związana z naukami kryminologicznymi, jestem przeciwna tezie, jakoby gry mogły wpłynąć na masowe strzelaniny, więc nie chcę tutaj snuć teorii o teoretycznym zwiększeniu się agresji wobec zwierząt po tej pozycji. Tu chodzi o zasady, a wbrew moim jest strzelanie do królików – raz, że to dla mnie nieetyczne, dwa – nie wiejskiej zabawy oczekuje od tak zachwalanej pozycji.

               

                To jednak nie wszystko, czas na rok 2013. Grand Theft Auto V, piękny powrót serii, graficznie jest cudownie, fajna fabuła, postać psychopatycznego Trevora to majstersztyk. Mimo, że to właśnie z jego postacią wiąże się mój problem z tą grą.

                Otóż przez początek gry idzie się swobodnie. Jeden z bohaterów opiekuje się pieskiem, uroczym rottweilerem imieniem Chop (pomijam fakt, że mamy swobodę w skrzywdzeniu psa, widziałam gameplaye, ale ok – ja tego nie robiłam, więc się nie czepiam). Jednakże gdy poznajemy ostatniego bohatera gry (w sumie jest ich trzech), nasza sceneria z wielkomiejskiego zgiełku zmienia się na wiejsko-pustynny klimat. Przy drodze jest masa zwierząt (koty, psy, jelenie, kojoty, twórcy przewidzieli chyba łącznie 15 gatunków do spotkania w różnych częściach mapy), które garną się pod koła. Gdy po raz pierwszy niepostrzeżenie tak się stało – śmiejcie się, byłam wściekła. Na zwierzęta można polować, można je przejeżdżać, można to też zrobić przypadkiem. Dodatkowo mamy misję (na szczęście również poboczną, nie mającą wpływu na główny wątek, jednakże wliczająca się do przejścia gry), w której musimy strzelać do kojotów.

                I ogarnęła mnie złość. Zdaję sobie sprawę, że w grze zabijamy ludzi, masy ludzi, często przypadkowo są to niewinni cywili, często nieprzypadkowo gracze robią apokalipsę połowy miasta. Jednakże są to osoby, które mogą chwycić pistolet w dłoń i być zagrożeniem dla nas, mają swoją wirtualną inteligencję. Dodatkowo wzywana jest policja w ich obronie. Zwierzęta zaś w grze zostały dodane dla krwawego urozmaicenia. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby Rockstar było konsekwentne. Jeśli zobaczę na ulicach gier produkcji Rockstar matki z dziećmi, które możemy przejechać a do wózka przykleić bombę – zamilknę niczym grób. Dopóki tego nie będzie – możecie nazywać mnie nadgorliwą babą, która przejmuje się pikselami. Jednakże mi w sposób znaczny utrudnia to odbiór gry. Postacie nie muszą być weganami, jednakże ja wolałabym mieć wybór, czy pod moimi kołami znajdę zwłoki zwierząt – a jeśli znajdę, to na światłach chce również przypadkiem innych niewinnych – dzieci, niepełnosprawnych, idźmy za ciosem.

                Przy okazji muszę wspomnieć, że w grze mamy do czynienia z misją, w której to musimy okraść ośrodek badawczy, gdzie znajdują się małpy, na których testuje się toksyny – jesteśmy przeciwko naukowcom – dla mnie plus ;]

                Powracając do meritum jednak – powtórzę, bo szczerze boję się waszej reakcji – wiemy, że to piksele.. Wiemy, że żadne zwierzę nie ucierpiało przy produkcji. Wiemy, że w grze giną ludzie i dla wielu z Was to może być dostateczny argument za tym, dlaczego analogicznie giną zwierzęta.

                Jednak dla mnie, dla nas, nie jest to takie oczywiste. Szczerze powiedziawszy – nie widzę w tym sensu oraz spójności. Nie wiem przede wszystkim – po co? I dlaczego muszę wpadać w dysonans pomiędzy podziwem dla ciekawej historii, a niesmakiem do pobocznego jej urozmaicenia, które w mojej zupełnie subiektywnej opinii – jest zbędne. Z czym oczywiście nie trzeba się zgadzać.

                Do głowy wpadają mi inne pozycje, w których pojawiły się zwierzęta (co, trzeba przyznać, dzieje się jednak rzadko, jednak ta zasada wyłączenia dzieci i zwierząt jakoś niepisanie musi funkcjonować w środowiskach gier, w których ma się oręż). W grze Skyrim spotykamy zwierzęta, zazwyczaj jednak są one dla nas poniekąd realnym zagrożeniem, które w fantastycznych realiach okołośredniowiecznych, mogą być faktycznym przeciwnikiem w walce o przetrwanie. Podobnie jak i w Wiedźminie spotykamy mniejsze zwierzęta, które z kolei mogą być dla nas pożywieniem i pomóc przetrwać. W tych grach (mimo, że osobiście i tak nie korzystałam z możliwości mordowania jakichkolwiek zwierząt) wydaje się to być uzasadnione, sensowne, jest przyczyna i pozytywny skutek takiego wyboru (z którego oczywiście twórcy mogliby zrezygnować, ale nie mi ocenić ich wybory). Zaś w grach Rockstar zabijanie zwierząt jest jak szczera, pijacka odpowiedź myśliwego – zabijasz, bo to lubisz, miłośnika przyrody zgrywasz tylko, gdy ktoś to zauważa.

                Ciekawa jestem jaki będzie Wasz odbiór takiego nietypowego jak na Pralnię tekstu. Mam nadzieję, że poszerzy to grono odbiorców i zmusi Was do dyskusji. Co wy myślicie o wplataniu zwierząt do gier? Wywołuje to u Was emocje czy totalnie odcinacie to od realnego życia? Jeśli jesteście graczami, chętnie dowiem się z waszymi spotkaniami ze zwierzętami w grach.